همچون عروسکانی که چشمان تیله ای شان در افقی کج غروب کرده است،می گذرند... با حرکاتی‌ کج...

می گذرند با دهانی که عهدی عتیق را،

با آهنگی نا مفهوم تکرار می‌کند...

کسی‌ از روبرو نمی آید

کسی‌ از روبرو نمی آید...

Art by :Rose8174

Article by:Mehdi Naghdi